Dag 7: de chaos van Arlanda

Niet weer he? 

Nee, inderdaad, niet weer. Voor degenen wiens hartslag al omhoog is geschoten vanwege een plaatsvervangend trauma aan onze heenreis, verklappen we hier alvast dat de terugreis het tegenovergestelde was. Ja, duh, daarom is het de terugreis, maar we bedoelen niet alleen qua richting. 

Nadat de wekker om de vertrouwde luie tijd is gegaan (9:45) en we traditiegetrouw uitgebreid gebruik hebben gemaakt van het ontbijtbuffet (we missen het nu al) ruimen we de hotelkamer op. Het is nog even passen en meten. Naast dat we allebei een klein rolkoffertje als handbagage hebben met hierin het grootste deel van onze kleren, hebben we één grote koffer ingecheckt. Deze was op de heenreis vrij leeg, met het oog op alle aankopen die we wilden gaan doen. Nu hebben we ons beiden eigenlijk keurig ingehouden, maar drie bouwdoosjes, een Lego-autootje, een make-up setje, een stapel boeken, een nieuwe handtas en wraps in de vorm van een toeter* blijken alles bij elkaar toch wel wat plaats in te nemen. De vuile was wordt vakkundig verdeeld over alle lege hoekjes en gaatjes van de koffers, en uiteindelijk past het makkelijk. 

*we verklappen lekker niet welk van deze spullen van wie is 

Nog één laatste blik achterom... 

 Om 12:00 checken we uit en laten de koffers even achter in het bagage-depot van het hotel. We lopen nog een laatste blokje om door Stockholm. Wat een leuke stad was het! Op veel plekken stond de stad letterlijk in de steigers, het lijkt dus de moeite waard te zijn om er ooit weer eens terug te komen. 
Doordat de stad zo'n groot oppervlak heeft, en elk deel (eiland of schiereiland) weer z'n eigen charme heeft is de stad ons niet gaan vervelen, waar we van tevoren wel een klein beetje bang voor waren. Dit kleine weekje was precies goed. Ook de kosten zijn ons redelijk meegevallen. Ja, Stockholm is een dure stad (en Zweden überhaupt een duur land), maar de inflatie in Nederland heeft ons een flinke inhaalslag gegeven ten opzichte van de Zweden waardoor het verschil eigenlijk niet eens zo heel relevant meer is. We hebben het er lekker van kunnen nemen en elke dag uit eten kunnen gaan* binnen het vooraf gestelde budget. Wat dat budget was gaan we lekker niet zeggen. 

*als je net als wij niet zo van de voorgerechten en toetjes bent scheelt dat best een hoop 

Om 13:00 krijgt vooral Jelle de zenuwen omdat hij op de luchthaven wil zijn. De heenreis op Schiphol heeft een aardig trauma veroorzaakt. We waren sowieso van plan om begin van de middag die kant op te gaan. Bij onze aankomst vorige week was de hal van luchthaven Arlanda uitgestorven, maar wat gaan we nu aantreffen? 

Nou... 

Op dat moment komt er vanuit de andere kant van de hal een grote groep Schotse scouts aangelopen, in volledig uniform mét kilt. We haasten ons naar de bagage-incheck. Hoewel we alle tijd hebben en prima kunnen wachten, weten we van onze eigen explorer-tijd dat onze eigen scouting-uniformen al behoorlijk gevoelig zijn voor de detectiepoortjes van de beveiliging met alle knoopjes, ringetjes en badges. Laat staan als daar ook een traditioneel Schots gekleed onderlijf bij zit... 
Zonder ook maar enige wachttijd lopen we langs de slaperige maar vriendelijke beveiligers. Ze hebben de Schotten ook al in het vizier en sparen dus waarschijnlijk even hun krachten. Groene smiley voor de beveiliging van Arlanda! 

Het is inmiddels 14:30 en ons vliegtuig vertrekt om 17:30. Gelukkig zijn er voldoende stoeltjes (met stopcontact!) vrij in de terminal, zijn er winkels open en zijn we allebei verzonken in een leesboek. De tijd ging lekker snel voorbij. 

Dit toestel was een stuk nieuwer dan dat van de heenweg (2 jaar oud, die van de heenweg was ruim 20 jaar ouder dan dat!). Dat was te merken aan de stoelen in positief en negatief opzicht: een oplaadpunt voor je mobiel en een handig standaardje (geen kotszakjes-improvisatie meer) maar ook opmerkelijk veel minder beenruimte. KLM is hier duidelijk op gaan beknibbelen. 

We hebben echter mazzel: de oudere meneer naast ons wordt samen met zijn vrouw, die aan de andere kant van het gangpad zit, naar een andere leeggebleven rij gedirigeerd zodat ze bij elkaar konden zitten. Dat gaf ons ineens lekker de ruimte om onze benen diagonaal te doen en zelfs Bertrand had nu een eigen stoel! 

De KLM-klantenservice chatbot was daar dan weer niet zo van onder de indruk... 

Zuid-Zweden en Denemarken schoven rap onder ons voorbij, en boven Nederland brak het wolkendek open. Net als op de heenweg werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht over de Wadden. De hele TV-TAS was te herkennen! 

Nu stond ons nog één spannend moment te wachten. Behalve over de wachtrijen voor de beveiliging, zijn er de afgelopen tijd ook veel horrorverhalen te lezen over de bagage-afhandeling op Schiphol. Gaan we onze koffer met vuile was en souvenirs ooit terugzien? 
Deze angst was gelukkig ongegrond. Doordat we aan een nogal verre gate parkeerden en geen haast maakten met de wandeling naar de bagagebanden, hoefden we bij de band nog geen vijf minuten op onze koffers te wachten. Een uur nadat we waren geland reed onze trein Haarlem binnen en onder een heerlijk avondzonnetje rollen we onze koffertjes naar huis. 

Oh Haarlem, hoe mooi Stockholm ook mag zijn, jij bent mooier! (slijmslijm)