Dag 3: Aachen

"Voorlopig geen steden meer voor ons! We blijven lekker op het platteland", aldus Andrea en Jelle vorige week na Stockholm. Maar... ze blijven trekken, die steden.

Op een halfuur rijden, even over de grens, bevindt zich de Duitse stad Aachen (Aken). 'Ja, dat is een leuke stad,' zegt Robin desgevraagd, 'maar moet je dat willen op zo'n hete dag? Het is nogal veel steen daar.' Ook Simon zet vraagtekens bij ons plan, vanuit zijn favoriete beschaduwde grasveld in een park in Haarlem. Eigenwijs als we zijn gaan we toch: er zijn naar verluidt een enorme boekenwinkel en een leuke modelbouwwinkel. 

Vlak voor we de auto starten schiet ons ineens iets heel belangrijks te binnen: de groene milieusticker! Deze heb je in de meeste Duitse steden nodig om het centrum in te mogen. Gelukkig lag hij al een jaar in het dashboardkastje. Vorig jaar wilden we Teun de Twingo gebruiken voor onze rit naar Berlijn, toen een klein accuprobleem ons toch de Berlingo deed nemen. Snel opplakken, want als je zonder sticker parkeert in een Duitse stad is de kans op een boete groot. 

Een halfuur later rijden we de parkeergarage nabij het centrum in. Als we naar buiten komen valt de warmte ons mee. 

De boekenwinkel is niet de mooiste, maar groot is -ie zeker! Overigens is het eerder een warenhuis dan een boekenwinkel. Ze verkopen ook kookspullen, schrijfgerei, Lego en er zijn minstens twee cafeetjes binnen. Leuk om even rustig doorheen te snuffelen en het is bovendien lekker koel. 

Wat dit standbeeld symboliseert weten we niet en het is te warm om het op te zoeken, maar gezien de tour die er speciaal voor stopt is het een belangrijk beeld: 

Aachen heeft een mooi oud centrum met meerdere imposante kerkgebouwen en oude pandjes. Het doet ons aan Haarlem denken. Het is ondanks de warmte gezellig druk op straat. 

Op weg terug naar de auto, anderhalf uur na aankomst, krijgt Bertrand nog een ijsje.

Langer hoeven we niet te blijven. We waren na Stockholm wel even uitgeshopt en de schaduw van de pruimenboom op de camping roept ons. Eenmaal daar bakt Jelle voor zichzelf en Bertrand een rare maar heerlijke lunch: 

Inmiddels is ook de muziek van het Alfa -festivalletje, nog geen kilometer verderop, duidelijk te horen. Dit gaat tot vanavond 00:00 duren. We wisten het van tevoren aangezien de camping ons er netjes van op de hoogte heeft gebracht en heeft aangegeven er helemaal niet blij mee te zijn. Voor nu hebben we er niet echt last van, maar het geluid is wel erg hard. 

Voor het avondeten halen we de ingrediënten voor een lekkere salade in de Jumbo. We hebben niet zo'n zin om uit eten te gaan in de hitte.

In de avond maken we nog een kleine wandeling langs de Mariakapel die middenin het bos staat. 

De muziek lijkt elk uur nog een tandje harder te worden gezet. De camping blijft collectief wakker, kinderen inclusief, want het is eigenlijk gewoon te luid om van kinderen te verwachten dat ze gewoon kunnen slapen. Zouden de omwonenden hier nou geen last van hebben..? 

Om 00:00 wordt de muziek keurig uitgezet en horen we alleen nog de echo's van dronken Limburgers door het dal. Daar kunnen we gelukkig wel doorheen slapen. Morgen alweer ons laatste dagje!