Dag 1 - Heenreis

Tijd voor vakantie! 

De laatste keer dat we in het buitenland waren is voor ons beiden al twee jaar geleden. We zijn toen samen naar Kopenhagen gereden. Diezelfde vakantie is Jelle nog naar Roemenië geweest met vrienden Bas en Joey, niet wetende dat World War C die winter uit zou breken. 

Vorige zomer hebben we er binnen Nederland het beste van gemaakt, maar nu vonden we het weer tijd voor wat avontuurlijkers. Duitsland stond op groen, Berlijn vinden we beiden een leuke stad, laten we gewoon gaan! Een week in centrum Berlijn leek ons niet zo, dus kozen we voor een stadje ongeveer 70 km ten westen daarvan, in natuurgebied Hoher Fläming. Maandag op dinsdag hebben we voor één nacht een hotel in het centrum van Berlijn geboekt.

Gelukkig waren de inreisregels voor volledig gevaccineerden niet ingewikkeld. Je moet je online aanmelden bij de Duitse autoriteiten en je vaccinatiebewijs uploaden. Dat ging redelijk makkelijk. De keuze voor de auto had, zoals gebruikelijk, weer wat voeten in de aarde... 

Eigenlijk was het plan om Teun te nemen, onze 20 jaar oude ooit-rode-nu-roze Twingo die we vorige maand van vrienden hebben overgekocht. Nagekeken door de garage, lekker veel bagageruimte... goede keuze, toch?

Nouja, niet als de accu het een dag voor vertrek begeven blijkt te hebben. Niet verrassend gezien de leeftijd, maar wel spannend als je niet precies weet waardoor het komt. Gelukkig was de oude vertrouwde Berlingo van Tom en Tineke ook beschikbaar, die ons twee jaar terug heen en terug naar Kopenhagen heeft gebracht. 

Donderdag 22 juli reden we om 10:00 weg uit Haarlem, alwaar we meteen de eerste file van die dag tegenkwamen. De tweede file, bij Hannover, hadden we al verwacht. Gelukkig leverde dat slechts een kwartier vertraging op.

Rond 17:00 namen we, 700 kilometer verder, de afslag vanaf de Autobahn waar we meteen door pittoreske oost-Duitse dorpjes met keitjeswegen werden gestuurd. Na een uurtje hobbelen door dorpjes en bossen kwamen we klokslag 18:00 Camping Hoher Fläming op gereden. 

Bij de receptie werden we op aardig ongemakkelijke wijze ontvangen door drie personen: een bierbuik, een vervallen Duitse versie van John Lennon met een zwabber in z'n hand en de aardige Duitse nicht van Ma Flodder. Nadat we in Steinkölenduits aangaven gereserveerd te hebben bood Bierbuik meelevend aan om Engels te spreken. Oké, hint begrepen. Van die reservering waren ze overigens niet onder de indruk (plaats genoeg) maar van het feit dat we een week wilden blijven des te meer (hier staan vooral mensen op doorreis). 

De twijfel sloeg wel een beetje toe. Voelen we ons hier wel op ons gemak? Eerst de tent maar eens opzetten. Dat ging ondanks de reisvermoeidheid lekker snel (ultieme relatietest) en na een lekker biertje uit het mini-winkeltje was het voor Jelle al prima.

Andrea was er nog niet zo zeker van... eerst maar even goed slapen, dan zien we morgen weer verder.