Dag 5 & 6 - Wir sind Berliner

Maandag 26 juli

Net toen we wel even genoeg hadden van de rust en stilte stond onze trip naar Berlijn op de planning. Sinds we donderdag in op de camping aankwamen viel al op hoe enorm rustig het in deze streek is, en vooral: hoe weinig Nederlanders er zijn. Hier en daar op terrasjes vang je soms een flard Nederlands op, maar de vertrouwde gele kentekens zijn opvallend afwezig. 

Het oorspronkelijke plan was om de auto te parkeren bij het treinstationnetje van Wittenberg om van daaruit met de trein naar Berlijn te gaan. Dit bleek duurder en omslachtiger dan we dachten (ruim twee uur reistijd t.o.v. een uurtje rijden) en toen we zagen dat ons hotel een inpandige parkeergarage had was de keuze snel gemaakt! We nemen de kleine reistas mee en laten de grote achter in onze tent. Het voelt wel spannend om de boel zo achter te laten.. voor diefstal zijn we echt niet bang, maar wel voor eventueel noodweer terwijl we weg zijn! Aan de andere kant... als het water je slaapzak in rolt wil je er liever niet dan wel in liggen, toch? 

Berlijn inrijden vergde even wat concentratie, maar gelukkig was het Adagio hotel aan de Lietzenbergerstrasse in het stadsdeel Kurfürstendamm goed te vinden. 

We zijn beiden niet zo van de hotels, en deze was ook niet heel goedkoop, dus dit was voor ons een beetje een cultuurshock! We voelden ons een stel provincialen die voor het eerst in de stad waren. Bij het inchecken werd ons voor het eerst gevraagd om de uitgedraaide vaccinatiebewijzen. 

De kamer was toen we aankwamen om 11:00 zowaar al klaar, ook al konden we er officieel pas om 15:00 in (we wilden alleen even onze tas droppen). Nu konden we ons mooi even opfrissen voor we ons de drukte in zouden storten. De kamer had zelfs een volledig uitgerust keukentje! 

Onze eerste missie was het grote warenhuis KaDeWe.  Onderweg daarheen passeerden we ons beider lievelingswinkel: Andrea's favoriete pennenmerk Muji bleek een volledig uitgeruste alleswinkel te hebben (een soort Japanse HEMA) en Jelle moest natuurlijk even de LEGO store in. 

Het LEGO Star Wars ruimteschip bleef overigens in de eerste de beste supermarkt bij de kassa liggen, waar we gelukkig ook op tijd weer achter kwamen...

Het KaDeWe bleek niet helemaal ons ding te zijn. Bertrand vond het er zo niet leuk dat hij het bij het verlaten ervan stiekem in brand stak. 

https://www.bz-berlin.de/berlin/tempelhof-schoeneberg/dach-brennt-in-der-passauer-strasse-rauchwolke-kilometerweit-sichtbar

Vlakbij de KaDeWe staat ook de Gedächtniskirche: de kerk die in de tweede wereldoorlog zwaar beschadigde en optisch in die staat is gelaten. Over de moderne klokkentoren ernaast zijn overigens maar weinig Berlijners enthousiast! 

We gaan door met de metro naar de Brandenburger Tor voor de verplichte fotoshoot. 

Bertrand met de LEGO Tor: 

En met de echte: 

Bij metrostation Wittenberg zijn mooie betegelde reclameborden te zien. 

Inmiddels is het tegen vieren, en zijn onze voeten moe. Hoe chill is het om dan terug te kunnen naar je eigen hotelkamer! Van daaruit zoeken we gestrekt vanaf het bed een leuke plek om te eten. Die zijn er natuurlijk veeeeeel in Berlijn, dus het criterium "in een straal van 500 meter van het hotel" liet een hoop opties open. Het werd een simpel maar populair bistrobarretje waar we het geluk hadden het laatste tafeltje te bemachtigen. Mensen na ons werden weer weggestuurd. 

Hoe hongerig we waren illustreert de volgende foto: 

Na een vullende toet (een toetje mag het eigenlijk niet genoemd worden) bij de Häagen Dasz is het alweer 21:00 en waggelen we terug naar het hotel om slechte Duitse televisie te kijken en in slaap te vallen. 

Dinsdag 27 juli 

Na een nachtrust die iets minder goed was dan gehoopt (warme kamer en hard hotelbed) maar nog steeds beter dan in een tent, maken we een plan voor vandaag. Willen we voor 16:00 (dan verliep de parkeertijd) terug naar Hoher Fläming of pas na het avondeten? De hotelkamer moesten we uiterlijk 11:00 verlaten, gelukkig mochten we onze spullen in het depot leggen. We besluiten het even aan te kijken. We gaan wat winkels af die we nog graag willen zien en nemen de metro naar het stadsdeel Prenzlauer Berg voor de lunch. Dit komt in de lijstjes op internet steeds terug als sfeervol en hip. Het sfeertje rondom Kollwitzplatz is inderdaad fijn. Grote speeltuinen waar kinderen zonder toezicht spelen en daarna op een terrasje gaan zitten voor een glas appelsap. Toen ik 10 was durfde ik amper in m'n eentje naar school.. Wij nemen geen appelsap maar een ontbijtje (in Berlijn mag alles). 

De tijd vliegt als het leuk is en 16:00 komt rap dichterbij. Wat doen we? Onze voeten tintelen, onze tassen zitten vol en ons zakgeld is op. Berlijn is zo'n grote stad dat je er nooit "klaar" bent en aangezien het voor ons beiden niet de eerste keer is dat we er zijn, is het vast ook niet de laatste. Mooi geweest, terug naar de stilte! 

Terug in Hoher Fläming is duidelijk te zien dat de zomervakantie ook in Duitsland is begonnen. De wegen zijn wat drukker (maar nog steeds is het rustig) en de camping staat vol. Er staan voor het eerst zelfs Nederlanders! Belangrijker nog: de tent staat nog keurig overeind en is nog altijd kurkdroog. Tom en Tineke hebben al meerdere onweersbuien over zich heen gehad terwijl ze in ruwweg dezelfde streek zitten, maar wij hebben nog steeds geen spatje regen gehad. 

We krijgen een vrolijk onthaal van Fritz en hij vraagt tot driemaal toe of Jelle Andrea ten huwelijk heeft gevraagd en waarom dan niet. In de achterbak van de Berlingo maken we een simpel maar gezond pastaatje. De in Berlijn gekochte anti-muggenspray maakt ons leven op de camping een stuk beter. 

Morgen is alweer onze laatste volle dag. Wat we willen doen weten we nog niet zo goed, maar we komen er vast wel uit!